Dance with me...

می‌چرخیم. دست‌هایم را پایین گرفته‌ام تا دست‌هایت برسد به دست‌هایم. چشم‌هایت می‌خندند. سرم را بالا می‌گیرم. نمی‌بینمت دیگر. فقط آسمان پیداست و ستاره‌هایش. تو می‌خندی و من همینطوری فکر می‌کنم به مادر همه بچه‌هایی که نیستم. فکر می‌کنم به همه نقش ‌هایی که نگرفتم، به همه‌ی ترس‌هایی که زندگی کردم، به همه‌ی رویاهایی که رها کردم، به همه‌ی آدم‌هایی که نشدم، به همه‌ی اشتباهاتی که کردم، به همه‌ی راه‌هایی که نرفته رها کردم، به همه روزهایی که می‌شد بهتر زندگی کنم. می‌چرخیم. صدای خنده‌ات همه گوشم را پر می‌کند. می‌چرخیم و من فکر می‌کنم به همه‌ی نبودن‌ها، به همه‌ی نیمه خالی لیوان‌ها، به همه‌ی دردهایی که نخوردم و به همه‌ی دردهایی که کشیدم. بغلت می‌کنم و آرام می‌چرخم. تو هنوز داری می‌خندی و من هنوز دارم می‌چرخم. اگر زندگی یک شوخی بزرگ است پس چرا من خنده‌ام نمی‌گیرد؟ کاش می‌شد پاهایمان از زمین جدا شود. 

La noyee- Yann Tiersen