Picaso was a painter like me!!

حس نقاش بودن من را گرفته و ول نمی‌کند. یعنی من سعی می‌کنم فروتن باشم و اینها، ولی اصلا نمی‌شود.

این تابلوی زیبا (!) حاصل کار دومین جلسه‌ی نقاشی من‌ست. البته بعدش هی سعی کردم به همین خوبی بکشم، ولی موفق نشدم و این اصلا دلیلی نمی‌شود که فکر کنید این نقاشی شانسی خوب شده و من هنرمند بزرگی نیستم.

باری به هر جهت با خودم دارم حال می‌کنم، یک مدل افتخار خوف‌ناک حتی. حقیقتش خودم هم اصلا فکر نمی‌کردم انقدر بی‌جنبه باشم چه برسد به بقیه. بعله!

پ.ن: دوست دارم وقتی کارم خوب شد برای همه‌ی دوستانم تابلوهای کوچک-کوچک بکشم، همینطوری. هر کسی که خواست حتی.